«Πώς μπλέξαμε πάλι έτσι;» ρωτούσαν ορισμένοι Συριζαίοι. Η ΝΔ επιμένει ότι η κυβέρνηση άρχισε πάλι τις κινήσεις εν κρυπτώ. Θέλετε ορισμένα παραδείγματα;
Πρώτα απ' όλα, η πρωινή σύσκεψη της Δευτέρας που συγκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας στο Μέγαρο Μαξίμου για να εξετάσουν τις παραμέτρους του συλλαλητηρίου και βεβαίως να επιτεθούν στον Κυρ. Μητσοτάκη και στη ΝΔ. Ήταν όλοι οι συνεργάτες του παρόντες, πλην του Νίκου Κοτζιά (ο οποίος δεν καλείται στους πρωινούς καφέδες του Μαξίμου - αφού εκεί βρίσκεται ο διπλωματικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού κ. Καλπαδάκης) και του υπουργού Επικρατείας Χρ. Βερναδάκη που τον είδα να απολαμβάνει τον καφέ του στη «Βιβλιοθήκη» στο Κολωνάκι. Εμαθα ότι στη σύσκεψη δόθηκαν εντολές πώς θα χειριστεί το ζήτημα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, αλλά και πώς θα κινηθεί η κυβέρνηση στο Νταβός (στη συνάντηση Τσίπρα - Κοτζιά με τον Ζάεφ) και πώς θα εξελιχθεί η διαπραγμάτευση εν όψει της άφιξης του κ. Νίμιτς στην Αθήνα. Τίποτε ωστόσο δεν ανακοινώθηκε.
Όπως δεν ανακοινώθηκε η τηλεφωνική συνομιλία που είχε την Παρασκευή το βράδυ (μετά την ενημέρωση που έκανε ο κ. Τσίπρας στον Αρχιεπίσκοπο) ο Πρωθυπουργός με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο Πρ. Παυλόπουλος ανακοινώνει σχεδόν τα πάντα (τις ανακηρύξεις του ως επίτιμου δημότη, τις ομιλίες του, τις συναντήσεις του, τον εκκλησιασμό του κ.τ.λ.), πλην όμως αυτή την επικοινωνία δεν την ανακοίνωσε. Ρώτησα ευθέως στέλεχος της Προεδρίας της Δημοκρατίας γιατί δεν ανακοινώθηκε και η απάντησή του ήταν αόριστη, χωρίς να επιβεβαιώνει ότι υπήρξε επικοινωνία: οι συναντήσεις Προέδρου με Πρωθυπουργό, είπε, είναι τόσο συχνές που δεν χρειάζονται κάθε φορά ανακοίνωση.
Όπως δεν ανακοινώθηκαν ακόμα και οι προτάσεις Νίμιτς για το Σκοπιανό. Εξι ημέρες τις έχει φυλαγμένες στο συρτάρι του ο κ. Τσίπρας και τις κρατάει μυστικές. Κανέναν δεν θέλει να ενημερώσει, εκτός και αν ενημέρωσε μόνο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας... τηλεφωνικώς. Αλλά γιατί να συμβαίνει αυτό; Το 1992 ο τότε υπουργός Εξωτερικών Π. Μολυβιάτης τουλάχιστον ενημέρωσε για τις προτάσεις που αφορούν το Σκοπιανό προφορικώς τους αρχηγούς ή εκπροσώπους των κομμάτων. Ο κ. Κοτζιάς γιατί δεν κάνει το ίδιο; Τι περιμένει; Τι φοβάται; Εδώ, θα μου πείτε, ο κ. Κοτζιάς βρέθηκε προσφάτως στην Κορυτσά, και πάλι δεν ανακοινώθηκε τι συζήτησε. Στη ΝΔ άρχισαν να λένε ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας για τον κ. Κοτζιά αποτελεί πλέον ιδιωτική υπόθεση.
Μαθαίνω λοιπόν ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται εγκλωβισμένος με το ζήτημα των Σκοπίων. Πώς μπορεί, λένε στην αντιπολίτευση (αλλά ακόμα και στο ίδιο του το κόμμα), να ζητεί συναίνεση για λύση του ζητήματος έτσι όπως ο ίδιος το άφησε να εξελιχθεί; Εμφανίζεται συγκεκριμένα απομονωμένος απ' όλο το πολιτικό σκηνικό. Δεν συζητεί με κανέναν (παρά μόνο με το επιτελείο του και τον κ. Κοτζιά), ο Π. Καμμένος αλλάζει συνεχώς θέσεις (πήγε τώρα στη θέση του 1992, ενώ άλλα έλεγε), δεν του βγήκε και το θέμα της Εκκλησίας, και γενικά φαίνεται πως βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η μοναδική του ελπίδα είναι η συνάντησή του με τον κ. Ζάεφ στο Νταβός. Όπου εκεί αναμένεται πως θα παιχθεί ένα ιδιότυπο πόκερ...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια