 |
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Μερικές ημέρες μετά, στο πλαίσιο κοινωνικής εκδηλώσεως, «διασταυρώθηκα» με γνωστό υπουργό της Αριστεράς, ο οποίος μου έκανε νόημα από μακριά ότι ήθελε να μου πει κάτι. Πλησίασα.
«Δεν μου λες, ποιος σ’ το είπε ότι μελετάμε την πιθανότητα ταυτόχρονης διεξαγωγής δημοψηφίσματος και εκλογών; Ισχύει, αλλά ποιος σ’ το είπε, το γνωρίζει εξαιρετικά περιορισμένος αριθμός προσώπων!» είπε χαμογελαστός. Απάντησα στον κύριο υπουργό ότι δεν μου το είχε πει κανείς έως εκείνη την ώρα που μου το επιβεβαίωσε ο ίδιος και χάρηκα γι’ αυτό και πρόσθεσα: «Απλώς έχουμε αντιπαρατεθεί στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων με τις ηγεσίες σας και γνωρίζω ως έναν βαθμό τις πρακτικές της Αριστεράς, αν κινδυνεύει μια επιλογή της».
Ο υπουργός, των αμφιθεάτρων και αυτός, χαμογέλασε και πρόσθεσε μια νέα πληροφορία: «Το συμβουλευτικό δημοψήφισμα δεν θα είναι αντισυνταγματικό, γιατί δεν θα το συνδέσουμε με το... Σύνταγμα! Θα ξεκινήσουμε κανονικά τη διαδικασία στη Βουλή την άνοιξη του 2018, θα προσδιορίσουμε τις υπό αναθεώρηση διατάξεις, θα καλέσουμε την αντιπολίτευση σε διάλογο για να μην κατηγορηθούμε για εκτροπή και, όταν έρθει η ώρα, δεν θα θέσουμε υπό την έγκριση των πολιτών ερώτημα για το αν πρέπει να αλλάξει, για παράδειγμα, το άρθρο 3 για την Εκκλησία.
Ή το άρθρο 16 για την Εκπαίδευση. Ή το σχετικό άρθρο για τη δομή των ανώτατων δικαστηρίων. Απλώς θα θέσουμε γενικά ερωτήματα χωρίς παραπομπές σε αναθεωρητέα άρθρα, του τύπου «να καταργηθεί ή όχι η βουλευτική ασυλία;», «να ιδρυθούν ή όχι ιδιωτικά πανεπιστήμια», «να ιδρυθεί ή όχι Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο;». Ολοκλήρωσα τον διάλογο... εντυπωσιασμένος με την εφευρετικότητα των αριστερών όταν πρέπει να βρουν τρόπους να παρακάμψουν Συντάγματα και θεσμούς για να προχωρήσουν τα αγαπημένα τους δημοψηφίσματα.
Ωστόσο, ανακάλεσα στη μνήμη μου τη συζήτηση με τον κύριο υπουργό, παρατηρώντας τελευταία την ελεγχόμενη ένταση που επικρατεί στις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας (με αφορμή το νομοσχέδιο για το φύλο και την ευθανασία), αλλά κυρίως στις σχέσεις Πολιτείας - Δικαιοσύνης. Και με αφορμή την απόφαση του δικαστηρίου για την περίφημη Ηριάννα, αλλά κυρίως με τις εξελίξεις γύρω από το «πόθεν έσχες» των δικαστών.
Δεν έχω διαβάσει το πλήρες κείμενο της απόφασης του ΣτΕ για να έχω άποψη, ωστόσο η παράγραφος εκείνη που θεωρεί αντισυνταγματικό το «πόθεν έσχες», επειδή ζητά από τους υπόχρεους να δηλώνουν μετρητά άνω των 15.000 ευρώ που τυχόν έχουν στην οικία τους ή μετρητά σε θυρίδες γίνεται ήδη αντικείμενο εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση, προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις εις βάρος των δικαστών.
Το αυτό και η απόφαση του προέδρου του ΣτΕ να εξαιρέσει τους δικαστές από την εφαρμογή της νέας υπουργικής απόφασης με προσωρινή διαταγή, δικαίωμα που όμως έχει εκ του νόμου. Διερωτώμαι, όμως, καλόπιστα: Μήπως η ένταση που επιδιώκει η κυβέρνηση στις σχέσεις της με τη Δικαιοσύνη, προκειμένου να διαλύσει το δικαστήριο που αποτελεί ακοίμητο φρουρό τους κράτους δικαίου στην πατρίδα μας, το ΣτΕ, διευκολύνεται από αυτού του είδους τις αντιδράσεις;
Μήπως η Δικαιοσύνη άθελά της ρίχνει νερό στον μύλο του κ. Τσίπρα και στο ενδεχόμενο δημοψηφισματικό ερώτημα-πραξικόπημα «να διαλύσω αυτά τα δικαστήρια και να ιδρύσω νέα, γιατί οι δικαστές θέλουν την εξαίρεσή τους από τον νόμο»; Ρωτάω! Καλόπιστα. Και μην ξεχνάτε ότι έχω περάσει από αμφιθέατρα στα νιάτα μου και τους ξέρω!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια